Przejdź do zawartości

Aleksandr Siloti

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Siloti
Алекса́ндр Зило́ти
Ilustracja
Siloti przed majem 1922
Imię i nazwisko

Aleksandr Iljicz Siloti

Data i miejsce urodzenia

9 października 1863
okolice Charkowa

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1945
Nowy Jork

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

pianista, dyrygent, kompozytor

Aleksandr Iljicz Siloti, także Ziłoti, Ziloti, Ziłoti (ur. 27 września?/9 października 1863 w okolicach Charkowa, zm. 8 grudnia 1945 w Nowym Jorku) – rosyjski pianista, dyrygent i kompozytor[1][2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Od 1871 do 1882 kształcił się w Konserwatorium Moskiewskim. Jego nauczycielami fortepianu byli Nikołaj Zwieriew i Nikołaj Rubinstein. Teorii muzyki uczył się pod kierunkiem Piotra Czajkowskiego i Siergieja Taniejewa. Debiutował w 1883 w Lipsku. W latach 1883–1886 w Weimarze uczył się gry na fortepianie u Ferenca Liszta. W 1885 w Lipsku współorganizował Liszt-Verein[2]. Od 1888 do 1891 nauczał w moskiewskim konserwatorium, gdzie jego uczniami byli m.in. jego kuzyn Siergiej Rachmaninow, Aleksandr Goldenweiser[1][2], Konstantin Igumnow[2] i Leonid Maksimow[1].

W 1911 w Sankt Petersburgu ukazały się jego wspomnienia o Liszcie pt. Moi wospominanija o F. Listie[1][2].

W 1918 został mianowany kierownikiem Teatru Maryjskiego[1]. Zrezygnował ze stanowiska w związku z polityką bolszewików wobec teatrów[3]. Pod koniec 1919 wyjechał do Anglii[1]. Od tego czasu występował tylko jako pianista. W 1922 przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie od 1924 do 1942 wykładał w Juilliard School oraz prowadził działalność koncertową[2].

Działalność artystyczna

[edytuj | edytuj kod]

Aleksandr Siloti dyrygował światowymi oraz lokalnymi prawykonaniami kompozycji m.in. Claude'a Debussy'ego, Edwarda Elgara, Aleksandra Głazunowa, Siergieja Prokofiewa, Rachmaninowa, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Aleksandra Skriabina, Jeana Sibeliusa i Igora Strawińskiego. Siergiej Diagilew po raz pierwszy usłyszał muzykę Strawińskiego podczas koncertu prowadzonego przez Silotiego. Kierował również wykonanymi utworów m.in. Auera, Casalsa, Chaliapina, Enescu, Hofmanna, Landowską, Mengelberga, Mottla, Nikischa, Schönberga i Weingartnera[1].

Jako instrumentalista wykonywał utwory m.in. Johanna Sebastiana Bacha, Ludwiga van Beethovena, Liszta, Czajkowskiego, Rachmaninowa i Skriabina. Występował w triach wspólnie z Leopoldem Auerem i Aleksanderem Wierzbiłłowiczem oraz Eugènem Ysaÿe’em i Pau Casalsem[2]. Dokonał ponad 200 aranżacji i transkrypcji na fortepian[1][2], głównie twórczości Bacha, Antonia Vivaldiego, Christopha Willibalda Glucka, Beethovena, Fryderyka Chopina, Liszta, Czajkowskiego, Anatolija Ladowa, Rachmaninowa i Skriabina. Karol Szymanowski zadedykował mu swoją III sonatę fortepianową op. 36[2]. Prywatne lekcje pobierali u niego m.in. Marc Blitzstein i Eugene Istomin[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i Charles Barber, Ziloti [Siloti], Aleksandr Il′yich, Grove Music Online, 2001, DOI10.1093/gmo/9781561592630.article.30967 (ang.).
  2. a b c d e f g h i Adam Neuer, Siloti, Aleksandr [online], Polskabibliotekamuzyczna.pl, 6 kwietnia 2023 [zarchiwizowane z adresu 2024-05-25].
  3. Boris Schwarz, Music and Musical Life in Soviet Russia, Bloomington: Indiana University Press, 1983, s. 13, ISBN 0-253-06143-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]